Rob Vorkink

Een bijzonder mens is van ons heengegaan. Veel te vroeg. Nog maar 51 jaren jong. Rob heb ik leren kennen als een zeer gedreven journalist; een vakman. Meerdere bekende zaken bespraken we met elkaar, zoals onder andere: de vuurwerkramp, de pogingen om de pedofielenvereniging Martijn te verbieden, het seksueel misbruik in de RK-kerk en de zaak rond de oud-neuroloog Jansen Steur. Met name de zaak Jansen Steur bracht ons dichter bij elkaar. We spraken elkaar er geregeld over. Soms alleen, en zo nu en dan ook met Lucien Baard, de journalist van de schrijvende pers. Altijd opkomende voor zijn werkgever RTV Oost als het erom ging wie wanneer het eerste nieuws mocht brengen. En altijd was hij – vastberaden - op zoek naar dat nieuws. Zo ontmaskerde hij tot tweemaal toe Jansen Steur, die – ondanks zijn vele misdiagnostiek - nog gewoon als neuroloog in Duitsland aan het werk was. Vooral die tweede keer dat hij Jansen Steur ontmaskerde, is bij velen in het geheugen gegrift. Een ontmaskering die kenmerkend was voor Rob. Rob vroeg mij om er bij te zijn als hij Jansen Steur zou bellen. Als oud-patiënt kende ik de stem van Jansen Steur, zo redeneerde hij. Hij wilde zeker van zijn zaak zijn. Ik hoor het hem nog zeggen toen hij Jansen Steur aan de telefoon had, terwijl de camera meedraaide: “Sind Sie Herr Jansen Steur, Ernst Jansen Steur?”. Om na de ontkenning even later te vervolgen met: “U bent hem wel, ik herken uw stem.” De laatste maanden besprak ik met Rob zijn grote wens om een door hem geschreven boek over Jansen Steur uit te brengen. Hij vroeg mij om hem daarbij behulpzaam te zijn. Ik zegde hem dat toe. Ruim achttien hoofstukken waren bijna een jaar geleden klaar. Hij zond ze mij alvast toe om te lezen. Maar hij wilde meer hoofdstukken toevoegen. Ook toen nog op zoek naar nieuwe feiten. Het liefst wilde hij het boek eind van dit jaar, begin volgend jaar uitbrengen. Hij mag het helaas niet meer meemaken. Rob, we zullen je missen!