Lieve vader, Rob, we gaan je missen…
143 berichten.
Rob, kerel....
Een nieuw jaar is begonnen, waar je ongetwijfeld al een aantal journalistieke ijzers voor in het vuur had.
Als mijn telefoon rond 22.30 ging, kon ik er donder op zeggen dat jij belde. Gewoon om even de afgelopen nieuwsdag door te nemen, of ocollegiaal wat info te delen.
We hebben samen gespeurd, gevonden, gepubliceerd, gelachen, gediscussieerd en nog veel meer. En er had nog veel meer moeten komen...
Dag Rob...
Rob de journalist is zo treffend en mooi beschreven door velen in de afgelopen weken, maar Ans omschreef jou tijdens de uitvaart op een prachtige en respectvolle manier als vader: een topvader die er altijd was voor zijn dochters.
Wat was je trots op de 2 prachtige, lieve dochters die je samen met Ans op de wereld mocht zetten. Dyan kwam als oudste ter wereld, op 1e kerstdag met behulp van een gynaecoloog die door jou, vanwege de bijzondere datum, direct werd “gepromoveerd” tot De Verlosser. We kregen jouw telefoontje hierover toen we in Rotterdam kerst aan het vieren waren bij familie. “Ik heb een dochter!” riep je huilend, je was zo blij en trots. ‘s Nachts rond twee uur waren we thuis en jij zat niet veel later met foto van Dyan bij ons op de bank. Totaal overmand door jouw emoties kon je niets anders dan huilend stamelen: “Ze is zo mooi” en “Ik kan het niet geloven, wat prachtig”.
In juni heb ik nog lol en mooie gesprekken met je gehad op het feest voor de 18e verjaardag van Isa. Afgelopen 1e kerstdag mochten wij bij Dyan’s 21e verjaardag zijn. Jij was er ook, er stond een prachtige foto van jou op de kast in de kamer, maar zeker weten keek je mee van waar je nu dan ook bent.
We zagen elkaar eigenlijk alleen nog maar op verjaardagen of natuurlijk in de tent met Schoolfeest. De intense en hechte vriendschap was jammer genoeg verwaterd, maar het gevoel wat bij die vriendschap van vroeger hoorde zit er nog steeds en dat maakt dat ik enorm verdrietig ben dat je er niet meer bent. Ik hoop dat je rust hebt gevonden en dat je ergens bent van waaruit je een oogje op jouw 2 fantastische meiden kunt houden. Rust zacht, lieve Rob.
Albertine
Rob, ik wil naar aanleiding van jou heengaan graag een paar woorden wijden aan jou omdat je een invloedrijk persoon in mijn leven bent geweest.
Jijj was tijdens onze jaren op de OLS Het Laar mijn eerste en mijn beste vriend. In die tijd ontlook jouw journalistieke talent al, getuige de Bavokrant die wie in die tijd wekelijks uitbrachten. Zowel de redactie als de oplage bestond uit twee personen: ons tweeën. Andere ontplooide gemeenschappelijke activiteiten: een vereniging die fietstochten organiseerde, een natuurmuseum inrichten op zolder, rekeningen rondbrengen, familiebezoekjes afleggen en wat dies meer zij. Een van de leukste herinneringen uit die tijd: playbacken van Paradise By The Dashboard Light tijdens de weeksluiting, waarbij jij de rol van Meat Loaf vertolkte en ik zijn tegenspeler.
Na de lagereschooltijd gingen we elk naar een andere school, kregen we andere interesses, andere vrienden en gingen we elk onze eigen weg, waardoor we elkaar min of meer uit het oog verloren. Je koos daarna voor jouw roeping: de journalistiek, iets wat zich al jaren daarvoor aftekende dus geen verbazing wekte. Daarin zou je later je sporen verdienen, getuige de vele reacties alhier.
Rob, met jou gaat een markant, kleurrijk persoon verloren. Het gemis zal dan ook groot zijn. Ik wens daarom jouw moeder, jouw broer Wilbert, jouw kinderen en alle andere naasten veel sterkte toe. Helaas ben ik door prive-omstandigheden niet in de gelegenheid geweest om persoonlijk afscheid van je te nemen.
Rust zacht, Rob.
Alles Gute auf deinem letzten Weg.
Unser Mitgefühl an Janny und Wilbert
Rita und Erhard
gecondoleerd met het verlies en sterkte
Wat schrikken toen het bericht kwam dat Rob overleden was. Zo jong en altijd zo vol geestdrift en werklust. Of je het nu met hem eens was of niet, hij kon je op een aparte manier benaderen om erachter te komen wat hij wilde weten. Bewondering en ergernis wisselden elkaar af. Ik ken hem via de school. Zijn dochters zaten bij ons op school. Als vader was hij aandoenlijk bezorgd en verzorgend voor zijn 2 prachtige dochters. Als ouder was hij niet de makkelijkste wanneer het onderwerpen betrof waar hij een duidelijk andere mening over had. Het belang van zijn kinderen stond hierbij altijd voorop. Gelukkig kwamen we er samen altijd goed uit. Ik herinner nog heel goed het prachtige artikel dat hij heeft geschreven over mijn 25 jarig jubileum op school. Gecondoleerd met het verlies van Rob. Ik wens jullie heel veel sterkte toe.
Eigenlijk waren we jarenlang nieuws-concurrenten. Werkend voor verschillende media. Misschien is het wel wat gek dan dat die concurrenten bij elkaar op visite gaan en zelfs samenwerken aan verhalen, maar het tekent de wederzijdse klik.
Een kleine dertig jaar riep je dat ik bij RTV Oost moest gaan werken. Zodat we samen aan verhalen konden gaan werken. Juist op het moment dat ik er aan de slag ging, vertrok jij.
Je humor was legendarisch. De grappen en grollen zullen hier altijd op de redactie rond blijven waren. Net als jouw kleurrijke persoonlijkheid.
Horendol werd ik er soms van als je weer eens aan de lijn hing over die vuurwerkramp. Maar waar justitie alle dossiers al lang en breed had gesloten, bleef jij speuren en peuren. Momenteel zijn er weer ontwikkelingen in dit onmetelijk grote dossier dat je tot achter de komma kende. Mocht ooit het mysterie rond het allereerste vlammetje worden ontrafeld dan is dat jouw grootste journalistieke succes. En zou de de hoogste journalistieke onderscheiding De Tegel alsnog postuum aan jou moeten worden uitgereikt.
Gistermiddag hebben we afscheid van je genomen in Usselo...maar t kwartje is nog niet gevallen bij mij. Want wat ben ik vaak boos op je geweest, je kon vréselijk irritant zijn en met een borrel op een echte ' zuiger ' aan tafel. Dan zocht je de confrontatie op, ten koste van alle gezelligheid.
Maar ik kon nooit lang boos zijn, ik ken namelijk ook jouw gevoelige kant....jouw kwetsbare kant. Jij zorgde zó goed voor iedereen waar je gek mee was. Eigenlijk té goed....
5 jaar geleden stonden Marcel en ik aan je ziekenhuis bed na je infarct, het was middernacht en je liet (bijna met trots) de foto zien waarop het infarct zichtbaar was. Nu zou alles anders gaan....
Lieve irritante Rob, bedankt voor jouw warme vriendschap ♡
Beste familie Vorkink. Gecondoleerd met het overlijden van Rob. Heel erg veel sterkte toegewenst. Niko en Sandra Buitenhuis
Rust zacht Rob! Veel sterkte familie en vrienden van Rob!!
Een bijzonder mens is van ons heengegaan. Veel te vroeg. Nog maar 51 jaren jong.
Rob heb ik leren kennen als een zeer gedreven journalist; een vakman.
Meerdere bekende zaken bespraken we met elkaar, zoals onder andere: de vuurwerkramp, de pogingen om de pedofielenvereniging Martijn te verbieden, het seksueel misbruik in de RK-kerk en de zaak rond de oud-neuroloog Jansen Steur.
Met name de zaak Jansen Steur bracht ons dichter bij elkaar. We spraken elkaar er geregeld over. Soms alleen, en zo nu en dan ook met Lucien Baard, de journalist van de schrijvende pers.
Altijd opkomende voor zijn werkgever RTV Oost als het erom ging wie wanneer het eerste nieuws mocht brengen.
En altijd was hij – vastberaden - op zoek naar dat nieuws.
Zo ontmaskerde hij tot tweemaal toe Jansen Steur, die – ondanks zijn vele misdiagnostiek - nog gewoon als neuroloog in Duitsland aan het werk was.
Vooral die tweede keer dat hij Jansen Steur ontmaskerde, is bij velen in het geheugen gegrift. Een ontmaskering die kenmerkend was voor Rob.
Rob vroeg mij om er bij te zijn als hij Jansen Steur zou bellen. Als oud-patiënt kende ik de stem van Jansen Steur, zo redeneerde hij. Hij wilde zeker van zijn zaak zijn. Ik hoor het hem nog zeggen toen hij Jansen Steur aan de telefoon had, terwijl de camera meedraaide: “Sind Sie Herr Jansen Steur, Ernst Jansen Steur?”. Om na de ontkenning even later te vervolgen met: “U bent hem wel, ik herken uw stem.”
De laatste maanden besprak ik met Rob zijn grote wens om een door hem geschreven boek over Jansen Steur uit te brengen. Hij vroeg mij om hem daarbij behulpzaam te zijn. Ik zegde hem dat toe. Ruim achttien hoofstukken waren bijna een jaar geleden klaar. Hij zond ze mij alvast toe om te lezen.
Maar hij wilde meer hoofdstukken toevoegen. Ook toen nog op zoek naar nieuwe feiten.
Het liefst wilde hij het boek eind van dit jaar, begin volgend jaar uitbrengen.
Hij mag het helaas niet meer meemaken.
Rob, we zullen je missen!
Nog steeds in schock en met het onwerkelijke gevoel dat we elkaar hier beneden nooit meer tegen gaan komen en, zij het vluchtig, spreken. Man wat ben je vroeg heengegaan; onbegrijpelijk. Ik hoop zo dat je ooit geëerd wordt door het feit dat door jou alsnog die onderste steen boven gaat komen. Het ga je goed man; tot later!
Never a dull moment met Rob. Van het school cabaret in Holten tot je Tommy Cooper imitaties in het rookhok bij RTV Oost.
Veel sterkte gewenst voor allen die je missen.
Het eerste contact met Rob was voor meer dan 18. 5 jaar terug. Het laatste zijdelingse contact was vorige week. In die meer dan 18,5 jaar onvoorstelbaar veel gesproken en gedeeld. Uren, dagen, maanden, jaren! Afgelopen dinsdag morgen kregen wij bericht dat Rob plotseling was overleden op veel te jonge leeftijd! De nasleep van de vuurwerkramp, 18,5 jaar, heeft met rechtvaardigheid en waarheidsvinding 13 mei 2000 nu een gewichtig persoonlijkheid helaas verloren.
Rob bedankt voor onvoorwaardelijke steun en hetgeen je hebt bewerkstelligd en boven water hebt gekregen met betrekking tot de 'vuurwerkramp'!
Wij wensen de familie, mv van de Molen, kennissen en vrienden heel veel kracht toe dit onmetelijke verlies te verwerken.
Fam. RJ Bakker
Dat was erg schrikken en nog steeds moeten we veel aan zijn geliefden en vrienden denken!! Hij was een kleurrijk figuur, die gemist zal worden!! Sterkte allemaal
Droplul. En toch weer roken en drinken..., hoewel we natuurlijk nooit zullen weten of dat dé reden is.... 51 jaar Rob, Jezus,. een moeder hoort haar zoon niet weg te brengen. Ik ga je hier niet bewieroken, heeft ook geen zin, je luisterde toch nooit... Klootzak. Tot over een paar jaar, hoop ik...
Hey Rob, je zag het dagelijks als je de trap afliep. Het nieuws stopt nooit. Altijd maar bellen, praten en verbanden leggen. Die vuurwerkramp liet je niet los en jij de vuurwerkramp niet.
Bewondering voor je doorzetting, verbazing over je soms naïviteit en vooral trots op hetgeen we samen hebben gedaan.
Voor eenieder die je lief heeft gecondoleerd. Dag Rob, het ga je goed.!
En dan sta ik daar op eens op de stoep om afscheid te nemen van mijn neef Rob. Onwerkelijk, verdriet, shit-gevoel...
Het verdriet te zien bij je dochters, je broer, je moeder, Duck, de rest van de familie raakt me diep. Heel veel sterkte gewenst met dit verlies. Veel te vroeg... knuffels van mij, Bart
Beste Rob, Roberto Stegeman, maar dan anders. Razende reporter. Pas nog samen bij " de onbekende soldaat "
Nu ben jij het die ons, zo plotseling, veel te vroeg verlaat. Woorden schieten te kort. Maar Rob, you did it your way.
Familie, vrienden en ieder die hem lief had, heel veel sterkte.
Gecondoleerd met het verlies van jullie vader, zoon, broer, zwager, oom en vriend. Ik wens jullie heel veel sterkte toe, laat de mooie herinneringen aan hem jullie tot troost zijn.